Nowa Siedziba TVP / 2015

Zespół zaprojektowany został w układzie liniowym zgodnie z przebiegiem obowiązującej linii
zabudowy wzdłuż ulicy Jana Pawła Woronicza. Ciąg poziomej komunikacji wewnętrznej przebiega
od głównego budynku TVP („B”) bezkolizyjnie poprzez „platformę gorącą” do wieży telewizyjnej
na wschodzie. Pomiędzy budynkiem a jezdnią utworzony został plac jako ogólnodostępna
przestrzeń publiczna. Studio panoramiczne zlokalizowano na ostatniej kondygnacji wieży,
w miejscu zakładanej przez plan miejscowy dominanty. Zachowano istniejący wjazd od strony
ul. Woronicza z możliwością przesunięcia go w przyszłości w kierunku zachodnim zgodnie
z wytycznymi planu.
Wjazd do parkingu podziemnego oraz na istniejący parking przed budynkiem „D” zaprojektowano
w południowo – wschodniej części opracowania. Dostawa materiałów i dekoracji do studiów
odbywać się ma od strony południowej. Garaż dla wozów transmisyjnych zlokalizowano
w poziomie terenu od strony zachodniej. Z tej strony odbywać mają się również dostawy
do archiwów i części do biurowej budynku.

składa się z dwóch prostopadłościennych brył nieznacznie przesuniętych względem siebie.
Południowa, pokryta czarną okładziną bryła, w dolnej partii jest całkowicie pozbawiona przeszkleń.
Zasadniczo to „strefa produkcyjna” mieszcząca studia A1 i A2, pomieszczenia wsparcia studyjnego
i technologii studyjnej, pomieszczenia obsługi zdjęciowej i wozów transmisyjnych. Nad nią znajduje
się „strefa gorąca” (newsroom z ingestem, pomieszczenia montażowe, archiwum newsowe,
serwerownie, węzły teleinformatyczne itp. Biura wielkoprzestrzenne doświetlane są za pomocą
świetlików dachowych. Dach zielony zapobiega nadmiernemu przegrzewaniu się pokrycia, stanowi
również część rekreacyjną dla pracowników TAI.
Blok północny o wysokości 30m jest całkowicie przeszklony, przez co pozostaje w ścisłej relacji
z placem wejściowym z jednej i dachem zielonym z drugiej strony.

stanowi ważną część założenia. Jest to przestrzeń o wyraźnie zdefiniowanym
charakterze. Prawie na całej powierzchni plac pokryty jest drzewami, tworzącymi nad nim rodzaj
baldachimu. Ażurowa dolna partia ułatwia kontakt z holem wejściowym i lokalem
gastronomicznym. Może się tu mieścić ogródek letni, tematyczne wystawy plenerowe itp.
Jako pewnego rodzaju eksperyment należy potraktować całkowite przeszklenie studia A1 od
strony placu. Dla telewizji informacyjnej daje to szansę na interakcję z odbiorcą. Można sobie
wyobrazić tłum kibiców na placu w tle podczas przeprowadzania wywiadu ze sportowcami po
zwycięskich zawodach. Jeśli program będzie tego wymagał, bez trudu studio można zaciemnić
i w pełni wyizolować. Na podobnej zasadzie zapewniony jest również wgląd do studia A2
z antresoli ogólnodostępnego lokalu gastronomicznego przy holu.
Korony drzew znajdują się w połowie wysokości budynku i niemal stykają z przeszklona ścianą.
Od strony torowiska tramwajowego zieleń powinna być niższa, barierowa.
Kontakt pomiędzy biurami na wyższych kondygnacjach, a placem jest filtrowany przez korony
drzew. Całość buduje atrakcyjną przestrzeń publiczną utrzymaną w duchu „telewizja bez tajemnic”
nie powodując przy tym obciążeń dla normalnego funkcjonowania TAI.

podniesiona została do maksymalnej wysokości dopuszczonej w planie. Na dachu znajduje się
platforma technologiczna, a pod nią studio panoramiczne. Jeszcze niżej mieszczą się
pomieszczenia wsparcia studyjnego, dalej kawiarnia widokowa i dodatkowe powierzchnie biurowe.
Ta ostatnia część może być wykorzystywana przez TAI lub podnajmowana np. przez freelancerów
związanych z telewizją. Najniższa kondygnacja łączy się za pomocą łącznika z newsroom’em.
Kawiarnia i biura mogą być dostępne komunikacją pionową bezpośrednio z placu, poza główną
kontrolą dostępu.

Od poziomu wsparcia planu w dół wieża ma konstrukcję trzonolinową. Dzięki temu dolna partia uniesiona jest nad placem uwalniając go dla samochodów i pieszych.
Elewacja wieży jest szklana, srebrzysta i refleksyjna, dlatego podziały na piętra ujawniają się dopiero po zmroku.

Praca w telewizji informacyjnej z reguły prowadzona jest pod presją czasu. Sprawny wyjazd
i powrót ekip zdjęciowych, przekazanie materiałów do newsroom’u, obróbka i przekazanie na plan
trzech studiów tworzy ciąg technologiczny, który przebiegać musi szybko i bezkolizyjnie. Z drugiej
strony, zaproszeni goście niezależnie od sposobu w jaki dotarli do TAI muszą szybko zostać
przygotowani i wprowadzeni na plan. Ograniczenie punktów zasilania obiektu ułatwia kontrolę
dostępu. Tym zasadom podporządkowane zostały podstawowe decyzje funkcjonalne.

Dodatkowo każda ze stref „gorąca, telewizji regionalnych i biurowa” ma wydzielone przestrzenie
wypoczynku z zielenią. Są to miejsca przeznaczone do zapewnienia chwilowego relaksu,
kontaktu między pracownikami i bezpośredniej wymiany informacji. Razem z dachem zielonym
otwartym w kierunku głównego budynku TVP mogą to być również naturalne scenografie do
aranżowania kameralnych wywiadów.

Przeszklona ściana wychodząca na południe na dach zielony jest dwuwarstwowa, grawitacyjnie
wentylowana i schładzana w okresie letnim. Pomiędzy skin’em a przeszkleniem zasadniczym
zastosowano ażurowe pomosty pełniące funkcje łamaczy światła, a jednocześnie stelażu dla
pnączy.
Dalszy rozwój pierzei ulicy Woronicza powinien uwzględniać przedłużenie placu, zachowanie linii
zabudowy i o ile to możliwe jej wysokości. Wjazd na parking podziemny zaprojektowano tak, aby
uwzględniał przyszłą rozbudowę w kierunku wschodnim.